เคยไหม...

เคยไหม...นั่งอยู่ข้างๆคนรัก แต่รู้สึกโดดเดี่ยว
เคยไหม...มองตาคนรักแล้วว่างเปล่า จนอ้างว้างลงไปในหัวใจ
ทั้งๆ ที่ความรักยังอยู่กับเรา ทั้ง ๆ ที่เราบอกว่าเรายังมีกัน
แต่ทำไมหลาย ๆ ครั้งเราต้องร้องไห้ทำไมหลายๆครั้งเ
รารู้สึกว่ามีเหมือนไม่มีเคยได้ยินมราว่าความรักจะสร้างรอยยิ้มให้
แล้วกับรักที่มีน้ำตามันคืออะไร
การเป็นคนรักที่ไร้ความสำคัญทำให้เรารู้สึกสิ้นหวังได้ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
เราจะถูกละเลยในเรื่องเล็กๆน้อยเราจะถูกมองข้ามในเรื่องบางเรื่อง
และจะถูกหลงลืมในเรื่องบางเรื่องแน่นอนว่าตอนนั้นเราจะรู้ซึ้งกับคำว่า
"ไ ม่ อ ยู่ ใ น ส า ย ต า จ ริ ง ๆ"
จะต้องนานแค่ไหนที่เราต้องทนอยู่ในโลกแคบ ๆ
ที่มีแต่ความทุกและเศร้าเสียใจดวงตาของเราไม่เคยเห็นภาพอะไรเลย
นอกจากห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วย
ตวามทรงจำที่เก่าเก็บกับวันคืนที่มีแต่เพียงความทุกข์ทน
วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาแต่เรื่องของคนเพียงคนเดียว
และดวงใจก็ไม่เคยสัมผัสความรู้สึกอื่นใดเลยนอกจากความเจ็บปวด
ที่ตรึงอยู่ในใจจนชินชาจนบางครั้งรู้สึกว่าตายด้านไปหมดแล้ว
ไม่มีดวงตาที่มองเห็นความสวยงามใด ๆ
ไม่มีดวงใจที่จะรับความรู้สึกดี ๆ
จากที่ใดได้อีกเพราะสิ่งที่เจอมามันเจ็บปวดเกินจะทนได้จริง ๆ

....***** คนรัก *****.....

คือคนที่เราอยากฝันถึงยามหลับตา คือคนที่อยู่ในทุกห้วงความรู้สึก....

คือคนที่เราอยากลืมตาขึ้นมาเห็นเป็นคนแรก คือคุณที่เราอยากจุมพิตเบา-เบา

และบอกรัก คือคนที่เราอยากนั่งดูหนังรักด้วยแล้วโอบกอดยามหนังซึ้งสุดขีด

คือคนที่เราอยากใช้ชีวิตด้วยตราบลมหายใจสุดท้ายของชีวิต

คือคนที่เราห่วงแสนห่วงและหวงแสนหวง คือคนที่เรารับรู้ได้ถึงความอบอุ่นแห่งหัวใจแม้อยู่ห่างกันแสนไกล

คือคนที่เมื่อเลิกลากันแล้วทำให้เรารู้สึกเจ็บแทบขาดใจ คือคนที่เราจดจำไปตลอดชีวิตถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วจะไม่ได้อยู่ร่วมชีวิตกัน